Μια ιστορία ρεαλιστικής …φαντασίας. *του Άκη Κελέση

Ο Λευτέρης είναι  40 χρονών. Δουλεύει ως σερβιτόρος σε μία παραδοσιακή ταβέρνα στην Πάρο. Αμείβεται με 1.000.000 δ.ρ.χ  το μήνα….μη σας ξεγελάει το ποσό, αντιστοιχεί σε κάτι λιγότερο από τα 700 ευρώ που έπαιρνε πριν από 10 χρόνια, όταν η χώρα του ήταν ακόμη μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Το ημερολόγιο γράφει σωτήριο έτος 2022 μ.Χ.  Αποκαμωμένος από τη ζέστη του καλοκαιριού και την εντατική του προσπάθεια να εξυπηρετήσει τους δυτικούς τουρίστες, κάθεται σε ένα παγκάκι. Χαζεύει τα νεαρά  ζευγάρια που έρχονται από την Τουρκία για διακοπές…Θυμάται τις μέρες της ευημερίας, όταν νέος ακόμη πήγαινε και αυτός διακοπές. Τις αναμνήσεις διακόπτει ξαφνικά μία φωνή…..είναι το αφεντικό του, που του υπενθυμίζει ότι το διάλλειμα έληξε. Στο δρόμο για την ταβέρνα ξαναβυθίζεται στις σκέψεις  του. Αυτή τη φορά θυμάται τις τελευταίες μέρες τις ευρωπαϊκής προστασίας, θυμάται ότι γύρω στα τριάντα τότε, ήταν αγανακτισμένος με την πολιτική, με τους πολιτικούς, με όλους και με όλα, σκέφτεται ότι τώρα πια δεν είναι αγανακτισμένος, είναι οργισμένος, όχι με τους άλλους αυτή τη φορά, αλλά με τον ίδιο του τον εαυτό…